Samba de Janeiro

Hallo Belgïe!

Het is weer een hele poos geleden, tijd dus om weer wat van me te laten horen!

De carnavalgemoederen zijn ondertussen al lang geluwd en ik ben alweer een flinke maand aan het werk. Van carnaval zelf heb ik niet zo heel veel kunnen meepikken, aangezien ik een aantal dagen ziek ben geweest. Toch denk ik niet zo erg veel gemist te hebben. Tijdens carnaval was het hier snikheet en zag de stad zwart van het volk. In zo'n hitte was het niet altijd leuk om je in een zee van mensen te begeven. Vaak was het niet eens mogelijk om de muziek te horen of om onbezorgd te bewegen. Gelukkig waren er de weken voor carnaval steeds oefensessies, die veel minder druk waren. Ik heb zelfs mee gelopen met de sambaschool, in de echte sambodrome! Dat is de grote tribune waar het prestigieuze carnaval met de schaars geklede dames en fraaie praalwagens doorgaat. Daar liep ik dan, in een poging om toch wat van mijn samba 'moves' te tonen. Ik was echter de hele tijd afgeleid door de schaars geklede dame achter mij, die op naaldhaken de ingewikkeldste sambapasjes uitvoerde. Die samba heb ik toch nog niet echt onder de knie, of eerder: in de voeten. Want de carnavalssamba noemt eigenlijk "samba no pé" of "samba in de voeten". Het is een basispas met je voeten. De stappen en het ritme vind ik toch wel erg moeilijk. Niemand kan ook goed uitleggen hoe je nu net op een juiste manier samba danst. Ik kijk, probeer en ondervind dat je samba ook vooral moet voelen. Op momenten dat ik niet nadenk en gewoon maar wat doe beginnen alle Brazilianen in de buurt 'Iiii' te roepen en roepen ze dat ik het te pakken heb. 

Even ter verduidelijking: met carnaval heb je enerzijds de sambascholen die met elkaar in competitie gaan. Dit is hoe de wereld het carnaval in Rio kent. Deze sambascholen zijn vaak verbonden of gelegen in een favela. Heel veel favelabewoners zijn aangesloten bij een sambaschool en houden van de samba in hart en nieren.  Voor een keer kunnen zij eens glamoureus in de kijker staan. Deze parade heb ik helaas niet kunnen bijwonen, want een ticket hiervoor is erg duur.

Aan de andere kant heb je de gratis toegankelijke "blocos de rua". Dat zijn muziekorkestjes die overal in de straten van Rio de Janeiro te vinden zijn. Iedereen beweegt zich dan als een gek verklede massa verder op het ritme van de muziek. Er worden ook typische carnavalsliederen gezongen, die ik zelf natuurlijk ook had ingestudeerd en luidkeels kon meezingen! Uiteraard heb ik me ook verkleed, met de weinige middelen die ik kon vinden.

Op de projecten bleef de carnavalsgekte natuurlijk ook niet uit het vizier. Samen met de kinderen maakten we prachtige carnavalsmaskers.

In het algemeen lukt het ons (ik en de twee andere Belgische meisjes) de laatste tijd erg goed om de meeste kinderen mee te krijgen. We krijgen ook voldoende ruimte om ons ding te doen. De opvoeders zeggen het fijn te vinden dat er een frisse wind door de projecten waait. We doen nieuwe dingen, die de opvoeders en kinderen nog niet kennen. Zo namen we ook het studieklasje onder handen. Op één muur lieten we de kinderen hun handafdruk maken in verf. Mijn hand staat er ook bij. Zo zal er toch nog iets van me op het project aanwezig blijven wanneer ik straks terugkeer naar België. Verder hadden we een vorm gemaakt met het logo van AMAR (de organisatie). Daarmee konden de kinderen met sponsjes en verf mooie tekeningen maken. Deze kunstwerkjes hebben we dan als een boord op de muur geplakt. Voor het resultaat, check de foto's! 

Tot zover deze hele korte update.

Groetjes,

Jolien

KLIK HIER voor meer foto's