Feliz natal?!

Uit een van de gesprekjes met een 13-jarig straatmeisje:

“Hoe lang woon je al op straat?”

“Ongeveer een jaar nu denk ik…”

“Ben je graag op straat?

“Nee, mijn vriendje zou graag een huis voor ons kopen maar we hebben geen geld. Hij is nu aan het werk ” (Ramen kuisen van auto’s die voor het stoplicht staan.)

“Spijtig. Kan je niet terug naar huis?”

“Nee…Is het nu ook kerst in België?”

“Ja hoor, het is daar nu heel erg koud!”

“Heb je al sneeuw gezien?”

“Ja soms is er sneeuw”

“Maak je dan een sneeuwman?”

“Ja, en we glijden dan met de slee, heel erg leuk”

“Je hebt mascara aan je wimpers”

“Ja, klopt”

“Dat is mooi. Gebruik je dat veel?”

“Ja, bijna altijd”

“Heb je er zo veel thuis?”

“Ja, maar de anderen zijn oude, die werken niet zo goed meer”

“Zou ik die mogen hebben?”

“Ik zal eens kijken, als er nog goede tussen zitten breng ik ze mee.”

“Kom je naar het kerstfeestje?”

“Ik zou wel graag komen ja, ik ga toch proberen of me dat lukt.”

“Leuk! Ga je dan ook kadootjes meebrengen?”

“Wat zou je misschien graag hebben?”

“Ik zou heel graag een nieuwe broek hebben”

“Hmm aha. Goh, ik weet het niet, ik moet dat toch eens bekijken. Ik heb zelf ook niet zo heel veel centjes, ik heb heel hard gewerkt om hier te kunnen komen helpen. Ik doe dat gratis nu, dus ik moet ook heel voorzichtig zijn… Ik moet ook heel hard werken, en als ik niet werk, heb ik niets… Werken is heel belangrijk om te kunnen leven…”

“Ja en studeren ook, dat is heel belangrijk! Ik zou wel graag nog leren. Engels vond ik altijd leuk op school”

Inderdaad, ook hier vieren ze kerst! Sinds enkele weken kon ik in de straten zo nu en dan een opgeblazen sneeuwman zien pronken in de blakke zon. De winkels lagen vol met kerstspullen en iedereen was druk in de weer met de voorbereidingen voor het feest.

Echter, voor sommigen is kerst een confronterende periode. Op het project liepen er een aantal straatkinderen triest bij. Kerst is zo’n moment waarop iedereen gezellig met de hele familie samenkomt,  lekker eet en cadeautjes uitdeelt. De straatkinderen beseffen in deze periode des te meer dat het voor hen anders is. Het gemis naar een warme familie is dan eens zo sterk. Uiteraard krijgen deze kinderen ook graag cadeautjes. Ze hebben voor deze speciale gelegenheid ook eens graag wat nieuws om aan te trekken... Voor hen is dit niet vanzelfsprekend, en dat beseffen ze maar al te goed.

 Toch is er ook goed nieuws. Tijdens deze periode zijn er een aantal kinderen naar huis terug gekeerd. Vele van de straatkinderen hebben nog wel een thuis, maar kiezen ervoor om op de straat te leven. Meestal is dit een “gedwongen” keuze, aangezien dit  in hun situatie  de beste optie is. Door de structurele omstandigheden en het harde leven in de favela’s is de thuissituatie van deze kinderen niet al te best. Van enkele kinderen weet ik dat ze thuis zijn weggevlucht vanwege de alcoholverslaving van hun ouder(s). Ook  (seksueel) misbruik komt voor.  Wanneer ze bovendien bevriend worden met andere straatkinderen is de keuze naar ‘vrijheid’ nog verleidelijker. Ik hoop dat de kinderen die naar huis zijn gekeerd niet meer terug op straat belanden, al is deze kans wel groot zolang de thuissituatie niet verbetert. Vanuit Amar wordt wel geprobeerd met de ouders te bemiddelen, maar dit is een moeilijk proces.

Als opvoeder en vrijwilliger kan je niet meteen al deze problemen oplossen. We kunnen alleen maar proberen hen van kerst te laten genieten door er voor hen te zijn. Op het project werd een heus kerstfeest georganiseerd, met lekker eten. Uiteindelijk hebben we voor de straatkinderen een klein cadeautje gekocht. Voor de meisjes een nagellak en lippenstift, voor de jongens een stoere zonnebril.  Van de opvoeders hebben ze ook wat kleins gekregen.  We hadden daarnaast ook een lekkere appelcake gebakken, en ook deze viel in de smaak.

Ook op de andere projecten vonden er kerstfeestjes plaats. De kinderen voerden een toneeltje op over Jesus, Maria en Jozef en zongen samen religieuze liederen. De ouders van deze kinderen waren ook uitgenodigd. Ook hier konden de kinderen hun buikje rond smullen en deden ze zich tegoed aan onze zelf gemaakte appelcake. We staken een kerstspel in elkaar en leerden hen enkele nieuwe Belgische spelletjes. 'A Ana Gorda' (Dikke Bertha) werd meteen tot favoriete spel gebombardeerd. Telkens wanneer we nu op het project komen, bestormen de kinderen ons en smeken ze om dit spel nog eens te spelen.

Je hoort het, al bij al was het geslaagd, en denk ik dat de kinderen toch een fijne kerst hebben beleefd!

Zalig kerstfeest en een gelukkig 2013!

Meer foto's hier 

Uw kerstvrouw van dienst,

Jolien