HIGH

In de wolken...

Letterlijk . Binnen enkele ogenblikken zal ik gedurende een aantal uren in de lucht hangen (13 u om precies te zijn).

Figuurlijk, want ik bevind me ook mentaal in hogere sferen. Eindelijk naar dat prachtige land, waar ik al zo lang van droom! Datgene waar ik de voorbije maanden zo hard naar heb uitgekeken, datgene waar ik de afgelopen vier maanden zo hard heb voor gewerkt... Het moment is dan nu aangebroken! Eindelijk kan mijn ‘missie’ van start gaan.  Ik word er helemaal sentimenteel van. ;-)

In de wolken, waar alles in een mist omhuld wordt.  Ik duik namelijk in het onbekende. De eerste keer buiten Europa, over de grote oceaan. Op naar de wereld van de straatkinderen, die me toch zo ongrijpbaar lijkt. Hoe kan ik me hun leven inbeelden, als  Europeaan die alles heeft wat haar hartje begeert? Hoe zullen de kinderen naar mij kijken? Hoe kan ik hen motiveren, wat zal ik tegen hen zeggen? Ik zal me terughoudend en open proberen op te stellen. Ik kan daar moeilijk aankomen en het daar als Westers pedagoogje eens gaan uitleggen. Alles wat ik hier geleerd heb, is daar misschien niet van toepassing. Het maakt me wat onzeker, maar anderzijds wordt het gewoon puur ervaren, verkennen, ontdekken! We zien wel. Voorlopig kan ik niet meer doen dan gewoon mezelf zijn. Hiphoi!

De klok slaat ondertussen één uur . Mijn pc zegt twee, maar die is nog niet mee met het winteruur. Ik zit op mijn bed, gepakt en gezakt. Ik denk dat ik er klaar voor ben...

-Gevaccineerd tegen al die vieze ziektes daar:  CHECK

-Paspoort: CHECK

-Fototoestel  om alle mooie momenten vast te leggen en jullie jaloers te maken: CHECK

-Een reserve vetlaag  voor moest ik daar honger lijden: CHECK CHECK CHECK (cfr elke dag een potje pringels de afgelopen twee maanden)

-Een dak boven mijn hoofd: CHECK

            (Neen, het is niet omdat ik met straatkinderen werk dat ik dit niet mag hebben- al klinkt het wel controversieel). Ik heb een appartementje bemachtigd samen met de twee andere meisjes die meegaan.  Het bevindt zich vrij ver van de bekende toeristische buurten met Copacabana en de Suikerbroodberg. Met de auto ben ik daar op een half uurtje, met het openbaar vervoer toch zeker een uur. Wel wonen we vlakbij de organisatie waar we elke dag zullen werken. Top dus. 

- Sjaal, muts, botten, handschoenen:   CHHH... 
            Haja, juist, dat heb ik helemaal niet nodig dit jaar! (Google zegt dat het in Rio de Janeiro  op zondag 30 graden zal zijn, helaas wel met een zware donderwolk erbij) 

Hihihihi. Ik heb hele valies vol met shorten en topjes, en toch ook enkele kleedjes. Juwelen laat ik thuis, ik wil niet zo nodig overvallen worden.  Ja, daar heb ik toch wel een héél klein tieniebeetje bang voor.

-Afscheid: ’T zal nie zijn zeker!

-Een grote doos vol met durf, lef, initiatief en zin: DRIEDUBBEL CHECK!

Als ik nog iets vergeten ben,  aarzel niet om het me te zeggen, ondertussen heb je nog één uur de kans!

Bon, na dit literair meesterwerk is het nu tijd om nog wat als een kip zonder kop rond te lopen en te stressen of ik wel alles mee heb. 

Kakelende groetjes,

Jolien