Trommelgeroffel

Tatarata tataa!

Hier is ie dan, de blog waar jullie de komende zes maanden al mijn avonturen kunnen volgen. Voor diegenen die net wat meer willen dan de foto’s op facebook. ;-) Op 28 oktober omstreeks 06.15 stap ik namelijk op het vliegtuig...Eindbestemming: Rio de Janeiro. "A cidade marvilhosa (‘prachtige stad’)", zoals die ook wel genoemd wordt. Bij ons beter bekend als de stad van het carnaval en de samba. Bij het horen van Rio de Janeiro of Brazilië, denk je meestal meteen aan Copacabana, caipirinha, capoeira of gewoon aan zon, zee en strand. 

Rio de Janeiro staat echter ook bekend om zijn favelas (krottenwijken). De film 'Cidade de Deus' doet bij velen wel een belletje rinkelen. Zoals Vranckx enkele weken geleden in zijn reportage verwoordde; “Rio de Janeiro: Stad van drugs en spelen.” Criminaliteit en corruptie zijn er dagelijkse kost. De stad kent net zoals de rest van Brazilië een enorme sociale ongelijkheid. De omstandigheden waarin sommige kinderen moeten opgroeien, lijken me bikkelhard. Sommige plekken lijken me een broedhaard van crimineeltjes en bendeleden. Vanuit mijn pedagogische achtergrond liet dit me niet onberoerd. Ik moést hier iets mee doen!

Zes maanden zal ik meedraaien als vrijwilliger in de organisatie “AMAR”, een organisatie die zich inzet voor de opvang en reïntegratie van straatkinderen. Zij bieden onder andere ook pedagogische workshops en alfabetiseringsklasjes. Daarnaast wordt er gewerkt aan de gezinshereniging . Waar nodig wordt er ook in psycho-sociale begeleiding voorzien en worden therapeutische stappen ondernomen voor drugsontwenning. Ook is er een preventieve actielijn die gezinnen in de favelas benadert http://www.vicngo.be/nl/398).

Ik zie deze zes maanden als een kans om ervaring op te doen op pedagogisch en persoonlijk vlak. Ik hoop wat te kunnen meelopen met de psycholoog, en mag misschien engelse lesjes geven. Ook zal ik extra aandacht geven aan kinderen met leermoeilijkheden. Ik hoop natuurlijk zelf echt wat te betekenen voor de kinderen en mensen daar, maar dat is een illusie met maar zes maanden tijd. Desondanks zal ik wel mee iets tastbaars kunnen verwezelijken. Naast het meedraaien in de organisatie hebben we namelijk een project dat we daar zullen uitvoeren. In samenwerking met Vormen vzw, een expertisecentrum voor kinderrechteneducatie, zullen we meehelpen met het ontwikkelen van ontwikkelingseducatief materiaal. Dit educatief materiaal zal in de scholen in Vlaanderen  gebruikt kunnen worden. De Vlaamse jongeren hebben namelijk een stereotiep beeld over kinderen in het zuiden. Het huidige materiaal is niet effectief en is aan vernieuwing toe. Er is nood aan materiaal dat tot stand komt vanuit inspraak met de kinderen uit het zuiden zelf. Wij zullen zorgen voor de input vanuit Brazilië. Samen met de kinderen proberen we te achterhalen wie ze echt zijn en hoe ze hier bij ons willen gezien worden (http://www.vormen.org/).

Ik zal met een harde realiteit te maken krijgen. Zal ik hiertegen bestand zijn? Vermits ik binnenkort graag met probleemjongeren of probleemgezinnen wil werken is dit alvast een goede (lees: extreme) test. Uiteraard blijft Rio een ongeloofelijke stad, het zal ongetwijfeld een onvergetelijke ervaring worden! (Zoveel on’s in één zin zeg, da’s kunnen). 

Voilà, dat is al een hele boterham. En eigenlijk ben ik nog lang niet uitgepraat... 

Até breve,

Jolinha

Voor de liefhebbers...

De situatie in beelden.. Op http://www.letterfrommychild.nl/ (doorklikken naar Ana Raquel), "Letter from my child- Ana Raquel", vind je een fragmentje over het leven en de gezinsherintegratie van een straatmeisje, dat mede dankzij de organisatie AMAR kon gerealiseerd worden.